Yazık oldu…
Hem de çok yazık…
Amatör kümeden itibaren takip ettim.
Belediyespor, uzun süren bir emeğin ürünüydü.
Yıllar önce Eskişehir’de kaybedilen finali,
Bölgesel ligdeki Karadeniz grubundan finale çıkış mücadelesini,
Ankara Yeni Mahalle Hasan Doğan Stadyumundaki finali,
Yomraspor maçının bitiş anını,
2011’de gözyaşları arasında 3.lige Merhaba değişimizi UNUTAMAM.
Doğan Ürgüp’ün desteğini,
Ahmet Polat’ın gayretini,
Muhsin Yazıcıoğlu Spor kompleksinin hayata geçirilmesini,
2014 yılında Sakarya’da kazanılan o müthiş finali,
Denizli BB Spor maçı sonrası Sivas’ın tek yumruk olmasını UNUTAMAM.
Sami Aydın Başkan’ın verdiği güçlü desteği,
Turhan Tunahan döneminde ki başarıları,
Türkiye Kupasındaki tarihi galibiyetleri UNUTAMAM.
Harun Budaklı’nın samimi gayretini,
Fethi Ayın’ı, Yusuf Tokuş’u, Özer Karadaş’ı da UNUTAMAM.
Beyin olarak biten ama fiziksel bitmeyen 2022-2023 sezonunu,
Geçen sezon devre arasında yaşananları,
Devam eden sezonun başındaki yetersiz transferleri,
Sabah imza atıp, akşam takımdan ayrılan futbolcuları,
Kampa katılıp, kamp bitimi takımdan ayrılan futbolcuları,
4 teknik adamla tamamlanacak olan sezonu UNUTAMAM.
Çoğu kâğıt üzerinde 70’e yakın yapılan transferleri,
Hakan Genç Başkanın samimiyetini ve fedakârlığını,
“Futboldan ben anlamam” demesini ve buna rağmen yaptırılan yanlışları,
41 yöneticiye rağmen 9 yıl sonra küme düşmeyi,
Göz göre göre yapılan yönetimsel basit hataları,
Şehrin buna sessiz ve duyarsız kalmasını UNUTAMAM.
Hilmi Bilgin Başkan’ın tüm yetki yönetim kurulunda demesine,
Alınan kararlara müdahalede bulunmamasına rağmen,
Belediyespor’un bağıra bağıra 3.lige düşmesini UNUTAMAM.
Herkese ve her şeye rağmen Sivas’a yaşattığınız güzellikler için ÇOK TEŞEKKÜRLER…
