Konya deplasmanında alınan bir puana sevinelim mi?
Üzülelim mi? Bilemiyorum…
Futbol vasat, mücadele orta, bir puan idare eder diyelim.
Saba’nın sürpriz bir şekilde gitmesine mi üzülelim.
Maç günleri yaşanan sakatlıklara mı kafa yoralım çözemedim.
Müzmin sakatlığı bir türlü geçmeyen ama istenileni de tam veremeyen bir Max Gradel var.
Takımın gol umudu maç günü sakatlanan bir Yatabare var.
Onun yerini doldurmaya çalışan ancak bunu yapamayan bir Karol var.
Orta sahada maç eksiği olan Hakan Arslan var.
62. dakikada Hakan’ın yerine oyuna giren ancak bekleneni veremeyen bir Charisis var.
Sakatlığı sebebiyle oyundan çıkan Max’ın yerine giren Ahmed Musa var.
22 kişilik kadroya alınan ama bir türlü şans verilmeyen gençler var.
En önemlisi maçlarda hala VAR incelemesi yapılacağını unutan futbolcular VAR.
Süper ligde 17 hafta geride kaldı.
Henüz oyuna girenin çıkanı aratmadığı bir maç yaşamadık.
Tüm maçları nefesimizi tutup izledik.
Hakemlerin bitiş düdüğünü bekler olduk.
Düdük sesiyle birlikte derin bir nefes aldık.
Futbolcular sahada biz tribünde veya ekranda yorulduk.
Sivasspor’un kadro darlığını hepimiz biliyoruz.
Teknik Direktörde her maç önü ya da sonunda buna vurgu yapıyor.
Mevcut bu kadroyla ligi istediğimiz yerde bitiremeyiz.
Israrla ve inatla bunu söyleyenlerdenim.
Kasımpaşa’dan alınan 3, Konya’dan alınan 1 puan bizi rehavete sürüklemesin.
Süper Lig, Avrupa ve Türkiye kupası gibi zorlu üç kulvar bizi bekliyor.
Çetin ve zor bir yolumuzun olduğunu asla unutmayalım.
