Kamu yararını güden düzenli faaliyetleri içeren “PR Çalışması” (Public Relations) olarak sıkça duyduğumuz “Halkla İlişkiler” kavramının sönük ışıkları aydınlatmaya yetmedi hiçbir zaman dünya ülkelerinin sokaklarını. İster önlemsel olsun ister olmasın; kocaman bir yanlış anlaşılmanın ortasında, anlayışsızlığın birer mahkûmu olarak masum kitlelerin umutlarını uçurum kenarlarından bıraktı gelişigüzel sunulan art niyetler. Bu ilişkisel karmaşanın baş harflerini irdelemek gerekirse, evrensel P ve R harflerine kurban gittiğini daha iyi çözümleyebileceğiz sanırım.
Bunlardan ilki (P)olitik (R)itüeller. Dünya ülkelerine bakıldığında sosyal tabanı ihya etmek yerine tamamen kendi çıkarlarına yönelik olarak hileyle baskıyla halklara hükmetmek amacıyla kurdukları düzenlerle payidar olmak isteyen bir güruh var maalesef. Eski devirle şimdikiler arasında sadece kelime oyunları var. Eskiden manda ve himaye adı altındaki sömürge devletler kendine biçtiği misyon ile bu haksız gidişatlarına “özgürlük götürme”, “barışı devşirme” lakaplarını takabiliyorlar. Adeta bir din gibi kendilerini adadıkları ve bizzat kendi elleriyle kurdukları çirkin çarkın ritüellerini kamusallaştırarak meşru göstermeye var güçleriyle çaba gösteriyorlar. Bu da Politik Ritüellerin aslında kocaman bir (P)olitikalar (R)iyakarlığı olduğu sonucunu doğuruyor.
Yine (P)esimist (R)ealite, politik ritüellerin uzantısı diyebiliriz. Dünyanın temiz insanlarına kötümserliği aşılayan bu düşünce yapısında ise tamamen bir karalama politikası söz konusu. Dünyanın yaşanılamaz karanlık bir yer olduğunu insanlara inandırmak adına kimi kirli yapılar bizzat kendileri masum insanlara “problem makinası” olma yolunda ilerliyorlar.
(P)opülist (R)ekreasyon ise “Yeni Dünya Düzeni” olarak adlandırılan çarpık düzeni yüceltme adına işi gücü bırakıp gönüllü olarak kendini anlamsız bir adamaktan ibaret. İyiye ve doğruya bütün benlikleriyle sarılan insanlara karşı amansız bir savaş içerisine giren bu yapılanma süslü cümlelerle kendini aklayabildiğini zannediyor.
(P)opülasyon (R)edüksiyonu tam da bu aşamada kendini ifşa ediyor. İnsanları evlerinden vatanlarından ediyor, yine aynı kişiler bu masum insanları sanki keyfi olarak kendilerine sığındıklarını varsayarak kapılarından işkenceyle, zulüm ve hakaretlerle kovuyor. Kendisinden başkasına tahammülü olmayan bu güç timsali acizler, kazandıklarını zannettiklerinde dahi hep yeniliyorlar.
Dünya (P)rensipler (R)otasyonu etrafında dönmeye devam ediyor. Neredeyse kanun saydıkları kuralların en ağırı ile insanları haksız yargılamaktan geri durmayanların devri bittiğinde, başka zalim bir ele devrediyor kirli planlarının parşömenlerini, son nefesini vermeden önce.
(P)ragmatik (R)etorik ise tüm bu saydığımız olumsuz etkenlere rağmen insanlığın faydasına olan tüm işler için çaba gösteren kocaman bir “ikna” olmak gayesiyle, her zaman iyilerin ve iyiliğin kazanacağına dair inancıyla insanları telkin etmeyi amaç ediniyor. (P)erspektifler (R)asyoneli ise bu telkinde aklın yoluyla kendini kaybetmiş kitlelere yol gösteriyor. Dar bakış açısına daha geniş bir netlik kazandırmayı kendine görev addediyor.
Çünkü eğer görebilirse ancak; o karanlık kuyuya düşmeyecek insanlık!