Sivasspor kendi evinde, ligin en formsuz takımı Hatayspor’u ağırlıyor. Rakibin galibiyeti yok, morali sıfır. Kâğıt üzerinde üç puan cebinde, avaraj düzeltme maçı gibi duruyor. Ama sahada ne mi oluyor? Sivasspor bırak üç puanı, bir puana bile şükrediyor!
Bangır bangır top oynaması gereken, baskıyı hissettirmesi gereken, 90 dakika boyunca tempoyu elinde tutması gereken Sivasspor yok. Bunun yerine; bocalayan, üretmekte zorlanan, laubali ve rakibi küçümseyen bir takım var. Ama unuttuğumuz bir gerçek var: Küçük oynayan takımlar, büyük hedefler kuramaz.
Osman Zeki Korkmaz hocam, maç sonu açıklamalarında bir şeyler anlatıyorsun ama ne takımı anlatıyorsun ne oyunu. “İlk 8 hedefimiz var” diyorsun, eyvallah, kimse itiraz etmez. Ama ortada o hedefe götürecek bir oyun, bir plan, bir disiplin yok. Sahada kim ne yapıyor belli değil. Sağ çizgi ayrı telden, sol çizgi ayrı, orta saha zaten paramparça.
Hocam, artık gerçekten söyle; Sivasspor ne oynuyor? Ne oynatmaya çalışıyorsun?
“MHK başkanı aradı, şu dedi bu dedi” bunları geçelim. Yiğidolar bunlarla tatmin olmuyor. Onlar sahada savaşan, oyun oynayan, direnç gösteren bir takım görmek istiyor. Ama şu an sahada gördüğümüz tek şey: Bir kimliksizlik.
7 maçtır yenilmiyoruz, 6 maçtır gol yemiyoruz diyerek ağzımıza bal çalma hocam. Çünkü bu takım üretmiyor, üretemiyor.
Üçüncü bölgede hiçbir etkinlik yok. Kanatlar üretken değil, santrfor hattı etkisiz. Ethemi, Campos, Bekir… Üçü de aynı anda formsuz. “Sadece kanatlar çalışmadı” diyemiyoruz çünkü hücum hattı komple işlemez durumda. Sistem yok, bağlantı yok, varyasyon yok. Topu kaleye kadar taşıyamıyoruz, taşısak da bitiremiyoruz.
Penaltı kazanıyorsun, laubali bir vuruşla heba ediyorsun. Rakip 10 kişi kalıyor, yine baskı kuramıyorsun. Gol? Uzaktan bir şutla geliyor o da bireysel özgüvenle. Appindangoye’yi öne atıyorsun, arkada boşluk bırakıp kontra yiyorsun. Orta saha 70’ten sonra iflas ediyor, kanatlar zaten bitik. Rakip savunmayı delecek, dikine oynayacak bir tane oyuncun yok.
Allah’tan Kamil “ben buradayım” dedi, yoksa bu maçtan puan bile çıkmazdı.
Artık açık konuşalım:Sivasspor oyunsal olarak sahada yok.
Ne hücum planı var ne geçiş planı. Savunma desen bireysel reflekslerle ayakta duruyor. Bu takımın bir omurgası yok, bir ezberi yok, bir ruhu yok.
Osman hocam, artık “kral çıplak” deme zamanı geçti.Net ol: Oyuncular mı seni anlamıyor, sen mi takımı çözemedin? Teknik ekibin mi yetersiz, taktik mi tutmuyor? Ne olursa olsun artık bir teşhis koy.Çünkü radikal kararların zamanı geldi.
Futbol, bahaneleri değil sonuçları yazar.
Ve bugün görünen tablo şu: Sivasspor sonuç da alamıyor, oyun da oynayamıyor.
Yiğidolar sabır taşına döndü hocam… Artık o taş da çatlıyor.Belki de bazı vedalar, gerçekten sevgidendir.