Yaşayarak öğreniyor, yaşayarak sınanıyoruz. İmtihan olmak böyle bir şey işte. Günahımızla sevabımızla, yaptıklarımızla ve en çok ta yapmadıklarımızla sınanıyoru...

En ağır yükleri insan sırtında değil içinde taşır, derler. Bazı yükler vardır ki aşikârdır, herkes görür herkes bilir. Bazı yükler ise görülmez, taşıyan o yükü ...

Kış aylarının o iliklere işleyen soğu henüz çökmemişti. Ocak aynın ikinci cuması, öğle üzeri. Şifaiye Medresesindeyiz. Sivas resmi ve sivil erkânının ve özellik...

Yaşamak ve savaşmak birbiriyle zıt iki kavram…  Belki yerine ve zamanına göre yaşamak için savaşmanın ve varlığı devam ettirmenin gerekliliği söylenebilse de, b...

Sivas Kitap Günleri’ne de gelmişti, Buruciye Medresesi’nin tıklım tıklım dolu orta avlusunda gencinden yaşlısına onlarca Sivaslı heyecanla dinlemişti onu… Hani ...

Bu çağda “insan olabilmek” veya “insan kalabilmek” bu kadar zor mu? Her çağ mı böyleydi bilmem; çok şey okuduk, çok şey duyduk düne dair, geçmişte yaşananlara a...

Şehirler, içimizde kaynayan bir deniz, ruhumuzda kabaran bir duygu ve bizi biz gibi yansıtan bir dünyadır; şehirler yaşadığımız günün yansıyan kimliğidir. Doğup...

İnsanlık tarihi ibret sahneleriyle dolu. Dünde öyleydi, bugün de… Dünü belki gerikalmışlık, gelişmemişlik, medeniyetten ve insanlıktan yoksunluk dönemleri...

Sosyal medyada çok kez denk geldiğimiz kime ait olduğunu bilmediğim bir söz var. Şöyle bir cümle “Herkes kendi yüreğinde yaşar mevsimini; ne senin kışın başkası...

Öyle bir çağı yaşıyoruz ki… Kan ve gözyaşının hiç bitmediği, savaşın acımasız şamarlarının insanlığının suratında patladığı bir çağda yaşıyoruz. Bu nasıl bir dü...