Bir Boşnak atasözünde der ki: “Seyahatin önündeki tek engel kapı eşiğidir.”
Sadece seyahat için mi geçerli bu söz? Tabii ki değil… Hayatta insanoğlunun yapmaya niyetlendiği, arzuladığı, planladığı her ne varsa onu gerçekleştirmek için muhakkak ki ön hazırlıklara, imkâna ve onun uygulanabileceği zaman ve zemine ihtiyaç vardır. Bütün bunlar istenilen düzeyde olsa bile ilk adım atılmadığı ve ilk karşılaşılan zorluk /engel aşılmadığı sürece yeni bir şeye başlanılamaz.
İlk adımı atmak ilk eşiği / ilk engeli geçmektir; gerisi bir şekilde devam eder.
Bu nedenledir ki “eşik” basit bir kelimeden, sıradan bir nesneden ibaret değildir. Özellikle dışarıya açılmada eşik insanoğlunun önüne çıkan ilk engel olarak durur; o eşik geçildikten sonra çıkabilecek olası engeller muhakkak ki zorlu ve meşakkatli olsa da yola bir kez çıkılınca, eşik bir kez geçilince, diğer engellerin aşılmasının bir yolu bulunur ve kolaylaşır; zira kervan yolda düzülür.
Kapı eşiği, her birimizin günlük hayatında oldukça sık karşılaştığı ama her nedense göz ardı edilip çok önemsenmediği sıradan bir şeydir. Ama o sınır /eşik geçilmediği için eşiğin ötesi hep çekinceli olarak uzak ve ulaşılamayan olarak kalır. Eşik evlerimizde, işyerlerimizde kısacası her birimizin yaşadığı mekânlarda sıradan bir geçiş noktası ve fiziksel bir geçit olarak görülse de ifade ettiği mana bunların daha fazlasıdır, daha anlamlısı ve daha derindir.
Kapı ve eşik…
Birbiriyle bütünleşen ve anlam kazanan bir geçiş çizgisidir eşik ve kapı. Eşiğin iki tarafı vardır. Bir tarafı içeri, diğeri tarafı dışarıdır. Biri biz, diğeri dışımızdakidir. Biri bilinen ve yaşanan diğeri bilinmeyen ve yaşanmayandır. Sözün özü iki tarafı, iki farklı dünyadır eşiğin.
Kapı ve eşik, aynı zamanda bir geçişin sembolüdür, bir sınırı aşmanın ifadesidir. İçeriye girmek ya da dışarıya çıkmak bilinen bir alanı terk etmek veya bilinmeyen bir alanı keşfetmektir bir bakıma. Bir eşikten adım atmak her ne kadar küçük bir adım gibi görünse de, aslında büyük bir eylemin başlangıcıdır.
Seyahate çıkmak, kapı eşiğini aşmak gibidir; bilinenin ötesine geçmek ve bilinmeyen yeni ufuklara adım atmaktır. Her kapı eşiği, hayatın bir dönüm noktasını, bir geçiş anını ve içsel bir dönüşüm sürecini simgeler. Bu geçiş anı, ruhsal bir arınma ve yeniden doğuşa kapı aralar.
Kapının ötesinde bilinse de yaşanmayan bir dünya vardır; bu dünya hem korkutucu hem de cazip olabilir. Seyahat, bu eşikten geçmenin somut olan ilk adımıdır; bizi yaşadığımız mekânlardan uzaklaştırır, yeni mekânlarda çevremizi ve hayatı yeniden tanıma fırsatı sunar. Ve seyahat, kişisel gelişim için bir ayna işlevi görür böylece. Her yeni şehir, her farklı kültür, bizi kendi sınırlarımızı ve potansiyelimizi keşfetmeye yönlendirir; ufkumuzu, bakış açımızı zenginleştirir. Kapı eşiği ise, bu zenginliğe ve derinliğe açılan keşfin başlangıç noktasıdır; seyahat ise bu keşfin genişleyen bir yolculuğudur.
Her yeni seyahat, yeni bir başlangıç, yeni bir umut demektir. Her yeni başlangıç, her yeni macera, çekindiğimiz önümüzde engel olarak gördüğümüz eşiğin ötesine geçmekle başlar. Her kapı eşiği, yeni bir hikâyenin, yeni bir keşfin ya da yeni bir aşamanın başlangıcıdır.
Her yolculuk kapı eşiğini geçmekle başlar. Eşiğin ardı ise yeni bir dünyadır.