Hayatımızın sağlamasını bir türlü yapamadığımız bulanık zaman dilimleri vardır. Takvim yapraklarının bir bir düşmesi gibi günlerin yamacından süzülecektir vakti geldiğinde hiç şüphesiz bu başı dumanlı vakitler. Herkes gibi bir bahar, bir rüzgar ve bir vakit bekler onlar da; tomurcukların fersah fersah dolaşması için alemi, yeşermesi için yeniden umudun.
Yolunda giden her bir işimize eksik şükranlarımızla dilimizin sürçmelerini tümseklere ve aksaklıklara yıkmakla meşgul olsak da. İşlem hatalarımızı bulamadığımız gibi koskoca yaşamak problemi zihnimizi meşgul etmeye devam edegelse de; bir yolunu bulur ve bulmuştur hep, ümitlerimiz.
Verimli toprakların çöle dönüştüğü; yağmurların fırtınaya, bulutların kasırgaya dönüştüğü o eşik. Sevginin nefrete evrildiği o kapı önü eşiği. Oturuyoruz kıyısına düşüncelerin. Mana veremiyoruz, ne kıymet biçemediğimiz kendimize ne de ayaklarımızın altına serilmiş yer yüzlerine. Bir taraftan alımlı dünyanın en güzide sevinçleri ve geçicilikleriyle yetinemeyişimiz; bir yanda hüzünlerin kalbi yatıştırmaya yetmeyişi, aciz kalışı.
Eşiğin dibinde bir çift duymak, ellerimiz başımızın arasında…
Kalbi durdu halbuki sözlerin. Artık kimse duyamaz onu topraktan başka. Sözlerin ruhu olduğu söylemiş miydik sahi. Toprağın kalp atışlarını duyabilene, kulak kesilene pek yerinde bir soru olmasa gerek. Ama ne çok kalp var. Hepsinin sesi birbirine karışmış toprağın altında. Uğultudan anlaşılmıyor. Keşke anlayabilsek yerin membaından gelen o en gerçek duyumsamaları. Kapkaranlık bir gecede kara kayanın üzerindeki kara karıncayı gören ve sesini işiten Yaratıcı’nın kullarına ne zaman aşikar olacak o ses. Gözden esirgenen seyire, duymaktan alıkonulmuş seslere yabancı olmayan topraktan yaratılmış bizlerin anlaması gerekmez miydi o sesleri. Yanlışlık nerde, hangi dönemecimizde, hangi yol ayrımlarımızda.
Hep diyorum akıl sarmaşıktır, gönül mütefekkir. En iyisi mi toprağın üstündeyken kulak vermeli kalbinin sesine, akıldan evvel danışmalı gönül mütefekkirine. Ancak öylelikle anlatabilir derdini hep bir saik arayan akla.