“Bugün, ne yazalım acaba?”, derken, kısa bir hikaye vardı ya, tavşan ile serçe sohbet ederken, bir tilkinin yanaştığını görürler.
Tavşan serçeye dönerek, “Gelsin bakalım, ben onu atlatmak için onlarca yöntem biliyorum, o tilkiyse bende tavşanım.” Serçe bu nazire üzerine, “Benim tek bildiğim yöntem var, uçup kaçmak” başka yöntem bilmiyorum, deyince.
Tavşan anlatmaya başlamış, şöyle saklanıyorum, böyle gizleniyorum. Hatta uzun atlama bile yaparım, vs derken. Habersizce yanaşan tilkiye yem olmuştur bile.
Bazen bildiğiniz tek yöntem, en doğru yöntemdir. Hayat bile kurtarır.
Bizimkisi de tavşanla serçenin hikayesi işte.
Yazmaya başlayalım da, gerisi Allah kerim.
Farkında mısınız bilemem de ciddi ciddi kıyamet kopuyor. Bizi var edene verdiğimiz karşılıkların bedeli, şimdi tahsil ediliyor. Belki Sur henüz üflenmedi ama, dün Filistin’de, Afrika’da, Ortadoğu’da üflenen Sur’un sesi şimdi kuzeyimizden geliyor.
Yarın nereden gelir, bilemiyorum.
Dünyanın salgınla cebelleşmeye başladığı günlerde, ülkemizde yaşanan bir çok hadise, ben dahil bir çoğumuzun dikkatini çekmiştir, eminim.
Önce çığ faciası, deprem, salgınlar, peşpeşe çıkan günlerce söndürülemeyen orman yangınları, trafik kazaları, koskoca yaşam bölgelerini selle alıp götüren afetler.
Bunların hepsinin ilahi bir işaret olduğuna inanırım, bu inancımda hiçbir zaman değişmeyecek.
Bitmedi ki.. Dünya ve ülke ekonomisin geldiği süreç, tarımsal üretimin azalması, kuraklık, bitip tükenen barajlar, göller vb. Bunlar da kıyametin ayak sesleri değil miydi?
Evet!..
Hak ettik mi? Fazlasıyla, o da evet.
Ne yaptık ki, diye sorarsanız, sormaya hakkımız olmasa da.
İnsanımızı artık yozlaşmış değerlerle harmanlıyoruz. Toplumun tüm katmanları, tüm kesimleri. Kimsenin kimseden bir tık astlığı üstlüğü yok.
Simitçi kahveci gazozcu. Müslümanı Yahudusi, Urumu. Şinanay da yavrum şinanay.
Adaleti el birliğiyle katlettik. Sınıfsız, ayrımsız. Adalet yoksa, diğer değerleri saymaya gerek yok ama.
Liyakatı, sadakatı vefayı, sevgiyi saygıyı hoşgörüyü, ahlakı, erdemi, onuru, dik durmayı, başkasını anlamaya çalışmayı, cinsiyete saygıyı, inançlara saygıyı, kardeşliği, merhameti, Allah sevgisini, büyüğü küçüğü öldürdük, yetmez mi?
Çıkarlarımız için bütün değerleri yonta yonta, değer bırakmadık.
Kadın katilini, hırsızı, soyguncuyu, uyuşturucu tüccarını mahkeme koridorlarından bırakırken, Allah’a dokunmayacak mı zannetiniz, hak etmediği halde, makamı mevkiyi, kaymağı sırf size yakın olduğu yada sizin ipinizden ayrılmayacağını bildiğiniz için dağıttığınızda Allah’ın zoruna gitmeyecek mi sandınız.
Yanıldınız, yanıldık.
İnsanların birbirilerine saygı duyması için neden bırakmadık, neden!…
Neden derken, nedenini sormadım ki, neden bulamadığımızı anlatmaya çalıştım.
O yüzden kıyamet kopacak iki teli kaldıysa kopsun da, bizde bu imtihanda çok fazla yüzümüze gözümüze bulaştırmadan, hesaba hazırlanalım.
Şüphesiz Allah, plan yapanların en hayırlısıdır.