Yenilmenin Böylesi

Futbol üç ihtimalli sonuca açık bir oyun, yenmekte var yenilmekte lakin böylesine yenilmek gerçekten yazık… ilk yarıda olanları, olmayanları, lakayıtlıkları, beceriksizlikleri bir kenara bırakırsak, ikinci yarının ilk beş dakikasında rakip ceza sahasını ablukaya alıyorsunuz, üç net gol pozisyonundan sonuç alamıyorsunuz sonra hücum ederken kaptırdığınız kontra ataktan kalecinizin aşı öz güvenle kalesini gereksiz terk etmesi sonucu sıradan bir gol yiyerek üç puan bırakıyorsunuz, izahı yok, anlamı yok yorumu yok… Sivasspor Kasımpaşa karşısında da mağlup olarak kendi sahasında üç puan bıraktı ve bu sezon başından itibaren devam eden kendi sahasında maç kazanamama serisi sürdürdü. İç sahada galibiyet bir başka bahara kaldı.

Haftaya başlarken Kasımpaşa ve Sivasspor puan cetvelinde altlı üstlü sıralanan iki takımdı. Kendi sahasında oynamanın verdiği avantaj ile Sivasspor’un kazanarak rakibini altına alması beklenendi lakin bu maçta kazanmak kadar kaybetmemekte her iki takım açısından önemliydi. Teknik direktörümüz Servet Çetin Harissin yokluğunda beklendiği üzere roman Kıvet ile başlarken, milli takımda gol atarak moralli dönen Rodriuges’i Manaj’ın yerinde santraforda görevlendirdi. Eldeki kadro yapısında çıkarabileceği en iyi on bir ile çıktı. Karşılaşmanın ilerleyen dakikalarında ise evdeki hesabın çarşıya uymadığını gördük.

Karşılaşmanın ilk yarısına çok iyi başlayan Kasımpaşa Sivasspor orta sahasındaki defoları da ortaya çıkardı. Ümit milli takımdan hafta içi dönen Yunus jetlek olmuş gibiydi. Sezon başından beri övdüğümüz Yunus sahanın en kötüsüydü. Kıvet ilk yarı biraz sorun yaşasa da ikinci yarı toparladı. İkinci yarı dağıtan başka bir isim ise Rodriges oldu. Samu Saiz’e ap ayrı kocaman parantez açmak gerekir.

Saiz tartışmasız bu takımın en yetenekli oyuncularından birisi ama yeter artık. Birilerinin Saiz’e Messı olmadığını hatırlatması lazım. En zor işleri yapıp en kolayda takılan Saiz artık Sivasspor’a zarar veriyor. İlk yarının sonlarında kaçırdığı gol lakayıtlıktan başka bir şey değildi. Ceza sahasında topla buluşan bir oyuncu ya kaleye vurur ya da pas opsiyonunu kullanır. Saiz alıyor ilk rakibini geçiyor, ikinciyi geçiyor kale karşıda kaleciyi yatırıyor kendi vurabilir arkadaşlarına attırabilir ama o fantezi peşinde olduğu için topu kaleciye teslim ediyor. Ciddi manada kulağının çekilmesi şart..

Sadece Saiz’in değil Sivassporlu futbolcuların bir çoğunda aşırı öz güven zehirlenmesi var. Teknik heyetin futbol oyunun aslında basit bir oyun olduğunu onlara hatırlatması ve oyun disiplininden çıkan futbolcuları uyarması gerekiyor. Kasımpaşa karşılaşmasının tek olumlu göstergesi, ihtiyaç halinde Kıvet’in iş yapabilme kapasitesi ve Koıta’nın biraz daha hazır olduğunu görmek oldu… En üzücü tarafı ise Taraftarın iyice Sivasspordan vazgeçmiş olması… Yinede ben bu sezonun sloganını tekrarlayarak yazıyı noktalamak istiyorum. Şartsız destek sonsuz sabır…