İçerisi, dışarısı, rakibin güçlü mü zayıf mı olduğu hiç fark etmiyor. Çünkü bu Sivasspor’un ne taktiği belli, ne de mental hazırlığı var. Sahada ne yaptığını bilmeyen bir oyuncu grubu ve çaresiz bir teknik ekip topluluğu var.
Maçın ilk 20 dakikasında oyuna ağırlığını koyar gibi oluyorsun ama sonrası yok! Pozisyon buluyorsun, bencillikle harcıyorsun. Ne kaçıran oyuncuda hırs var ne de diğerlerinde gol umudu… Yüzler ifadesiz, ayaklar isteksiz, beyinler sahada değil!
Orta saha desen, sanki yeni tanışmış üç adam: “Al gülüm ver gülüm” pas yapıyorlar. Defansta pozisyon bilgisi olan bir stoper yok, kanatlarda ne yaptığını bilen bir forvet yok. Hal böyle olunca da sahada kaybolup gidiyorsun. Bir tek Campos kıpır kıpır ama bir çiçekle bahar gelmiyor. O da kendi kendine koşmaktan yoruldu, ikinci yarı soluğu yedek kulübesinde aldı.
Osman hoca… Dört maç oldu, senin ne oynamak istediğini hâlâ anlayamadık. Kadro derinliğin yok, evet. İstediğin transferler olmadı belki, o da doğru. Ama takımın kafası da ligi kaldıracak durumda değil! Sezon başında teknik ekibe bakınca aslında bugünleri gördük; ses etmedik, zarar vermeyelim dedik. Ama taş gibi ortada: Teknik ekip yetersiz, kadro yetersiz, transferler hazır değil ve sırf transfer olsun diye alınmış isimlerle dolu bir takım bu.
Maça dönersek… İlk yarı neyse bir şekilde istediğini alır gibi oldun. Ama ikinci yarı başlar başlamaz defans kendi eliyle rakibe golü hediye etti. Rakip Pendikspor mu harikalar mı yarattı? Hayır! Sadece ne yaptığını bilen üç beş oyuncusu vardı, o kadar. Bizde o da yok. Oyuncu değiştiriyorsun, giren çıkanı aratıyor. Hafta içi ne yapıyorsunuz, nasıl hazırlanıyorsunuz? Hiç mi biriniz “Biz ne oynuyoruz?” diye sormuyorsunuz?
Osman hoca… “İlk haftalar böyle geçer” diyorsun, “Hazır olacağız” diyorsun ama iş işten geçmek üzere! Burası İstanbulspor değil. Arkanda koca bir şehir var. Bu şehir eleştirisini de yapar, takımını da destekler. Ama bu oyun nedir Allah aşkına? Taktiğimiz ne? Diziliş dışında sahada herkes çakılmış gibi duruyor!
Pendikspor’la aramızda dağlar yok; onlar gol atıyor, biz izliyoruz. Bizim “gol ayağımız” dediğimiz bir santraforumuz bile yok, aslında hiçbirşeyimiz yok. Maçın son dakikalarında rakip ceza sahasını ablukaya alman lazımken iki pası üst üste yapamıyorsun. Rakip kontraya bile çıkmak istemezken, beş Sivassporlu oyuncu arasından iki verkaçla skoru 2-0’a getiriyorlar. Sonra dönüp birbirinize kızıyorsunuz: “Bu golü nasıl yeriz?” Vallahi halimize ağlanmaz, gülünür!
Son dakikalarda bir şişirme topla bir gol bulduk, ama iş işten çoktan geçmişti.
Peki şimdi ne olacak? Klasik Türk futbolu refleksiyle söylüyorum: Hoca değişikliği kapıda. Yapmak zorundayız! Kan uyuşmadı. Olmadı, olmuyor. Umut dediğimiz şey her hafta daha da eriyor. Dört maç oynadık, 20 takımlı ligde averajla 19.’uz. Yani aslında dibin dibindeyiz. Taraftarı olmayan Pendikspor sana Sivasspor kümeye diye tezahürat Ayıptır, yazıktır!
Artık birileri gitsin, birileri gelsin. Birileri hesap versin, birileri de taşın altına elini koysun!