Ligin 32. haftasında oynadığımız Fenerbahçe maçı bir çok açıdan ilkleri ve enleri barındırdı. Süperlig tarihinde ilk kez eksi derecelerde bir Nisan maçı oldu. Bu sezonki seyirci rekoru kırıldı. 18 bin bilet satılırken, kuzey kale arkası hariç stadyum neredeyse fuldü ve coşkuluydu. Soğuk havayı onlar ısıttı. Deplasmanda dokuz kişi ile verilen amansız mücadeleli Eyüp maçını saymazsak Sivasspor iç sahadaki en iyi futbolunu oynadı.
Hemen hemen her futbolcu rakibini kovaladı, oyun disiplininden kopmadı. Top rakipteyken komple topun arkasına geçerek bloklar arasını açmadı. Top bizdeyken bir an önce rakip kaleye gitmeyi düşündü. Rakibe göre kalite düşük olsa da istek yüksekti. Charissis sarı kart görene kadar yine iki kişilik oynadı. Sezon başından itibaren olduğu gibi Manaj yine kırmızı beyazlı takımın en disiplinsiz, en verimsiz oyuncusu oldu. Etkili bölgede kazanılan iki duran topu dağlara taşlara attı. Bu sezon Manaj ne kadar yoksa Bekir’in varlığı kazanım.
Rıza hoca kırmızı kart korkusu ile Charisis’i oyundan çıkarak tedbir alsa da Radakoviç’in yine yeniden kırmızı kart görmesini engelleyemedi. İşin en acı tarafı da iyi oynadığımız maçta iki golü sahanın en kötüsü Tadıç’in ayağından yemek oldu. Oyunun hakkı en az bir puandı lakin Sivasspor üç puanı üç golle kaybetti. Daha da kötüsü bu maçta sadece puan kaybetmedi, Kasımpaşa deplasmanı için üç oyuncuyu da kaybetti. Kırmızı kart gören Radakoviç ve sarı kart cezalısı Charisis ve Murat İstanbul’da olmayacak.
Artık ligin boyu iyice kısaldı sadece altı maç kaldı. Sivasspor’un ligde tutuna bilmesi için deplasmandaki Kasımpaşa ve Samsun maçlarından en az birer puan, iç sahadaki Antalya ve Bodrum maçlarından da altı puanı hanesine yazmalı. Kaybetme lüksü sadece Galatasaray deplasmanında kabul edilebilir. Ligin son haftasındaki Alanya maçına en az 39 puanla gitmesi halinde son düdüğe kadar umudu taşıyabilir…